Her dönem 6 hafta sınav haftamız var. İki dönem de 12 hafta... Yani 3 ay. 12 hafta yalnızca sınavlara çalışmak, sınav olmak ve 12 haftanın 7 gününün 24 saatini stresli geçirmek demek. 3 ay, yani yılın 4'te 1'i. Az bir zaman değil. Tabi değil! Çünkü ben şahsen ölüyorum. Yorgunluğu
boşverin ama sıkıntıdan; 4 duvar arasında, masanın üstüne yığılmış defter ve kitapların arasında tepemde bir ışık, her akşam yatana kadar, iskemlede popom düzleşene kadar ders çalışmanın sıkıntısından ölüyorum. Ve bu daha yarısı...Görüyorsunuz değil mi, bir okul, genç bir çocuğu nasıl da negatif düşünmeye sevk ediyor?
Siz gelin böyle bir eğitim sistemi kurun, sonra da gençler kafayı yedi diye dertlenin. 'Özrü kabahatinden büyük' diye buna denir işte!
Şu sınav haftası bir bitsin bakalım, ne siz sorun halimi ne de ben öğrenmek istiyorum.
Malum, büyük ihtimalle hatırlamayacağım ;)
Şimdilik o günlerin geleceğinin umuduyla çalışmaya devam ediyorum.
Ve siz eğer sevdiğiniz bir mesleğe sahipseniz; haberiniz olsun, nazar değerse benim gözüm kalmıştır. Çünkü ben kendi mesleğimden hiç memnun değilim.
0 yorum:
Yorum Gönder